Nasi goreng, bule goreng, alles goreng
Door: Nienke Kloppenburg
Blijf op de hoogte en volg Nienke
20 Februari 2015 | Indonesië, Jogjakarta
Noir Desir - Le Vent Nous Portera
Je n'ai pas peur de la route
Faudrait voir, faut qu'on y goûte
Des méandres au creux des reins
Et tout ira bien là
Le vent nous portera
Een hoop is er gebeurd, misschien wel teveel om hier te vertellen maar ik ga het proberen. Na een maand in het noorden te hebben gewoond en vier weken taallessen in bahasa Indonesia heb ik een heus diploma. Op het diploma staat fluent speaker. Nu kan ik jullie vertellen dat dat wel een beetje optimistisch is. Maar inderdaad, ik kan me een beetje redden met de taal. Zolang het allemaal niet te ingewikkeld wordt. Na deze maand ben ik ook verhuist. Het huis waar ik nu woon staat in een kampung midden in de stad. Het huis staat helemaal vol met planten en is ook helemaal open. Dus ik heb wel een dak en muren, maar er zitten ook spleten tussen, gaten met daglicht of half openruimtes, half buiten half binnen. Heerlijk na die kamer zonder ramen. Oh en heel belangrijk, ik heb hier nog geen één kakkerlak gespot…. Wel veel spinnen en muggen, maar gelukkig is mijn bed een soort tent – meets - hemelbed. Daar komen ze dus niet. En gezien ze elkaar opeten laat ik de spinnen maar gewoon zitten. Oja en Fred en George, mijn huisschildpadden.
Tussendoor, vlak na het verhuizen en de taallessen, zijn we een lang weekend weggeweest. Naar Karimunjawa. Dit is een natuurgebied in de oceaan boven Java. Het bestaat uit 1 groot eiland en allemaal kleine eilandjes. Het was een hele reis; een nachtbus, om 4 uur ’s ochtends op de haven staan. Afwachten of er überhaupt een boot ging. Maar om 7 uur ’s ochtends stonden we op de boot. Ik weliswaar met een mega dikke lip (lees minstens 4 keer zo groot, Angeline Jolie was er niks bij), want ja muggen steken blijkbaar ook daar -_- Voor mijn familie leden, ik heb er foto’s van gemaakt misschien kunnen we die bij de verzameling voegen van het oog in Frankrijk. Anyway, we kwamen aan op een super mooi eiland jeeej, vol prachtige strandjes. We hebben gelijk een mooi verlaten strandje opgezocht. De volgende dag snorkelen en met een bootje naar verlaten eilandjes. De dag erna lekker rond scooteren over het eiland. De dag daarna wouden we terug met de boot maar het bleek dat die niet ging. Jammer, helaas moesten we nog een dag op een veel te mooi strand liggen.
Daarna moest ik weer aan de bak. Maar nu een en al research. En dat ging best goed eigenlijk. Ik ben naar de eerste activiteiten van Yasanti (NGO) geweest. Gepraat met de vrouwen die daar les krijgen of meetings hebben. Ondertussen aardig wat interviews afgenomen. Soms is het best heftig als je de verhalen van de vrouwen hoort. Bijna 60 jaar oud, 12 uur per dag werken, een week lang en dan een paar dagen naar huis. Of wanneer een respondent een traantje laat, om haar economische situatie. Dan kan ik zelf ook wel janken. Ze vertellen vele verhalen, gelukkig ook leuke. Voor nu ben ik eigenlijk elke dag wel bezig met interviews uittypen, observaties uittypen, rapporten schrijven, en twee keer per week naar activiteiten van Yasanti gaan.
Pendant que la marée monte
Et que chacun refait ses comptes
J'emmène au creux de mon ombre
Des poussières de toi
Le vent les portera
Tout disparaîtra mais
Le vent nous portera1
Je n'ai pas peur de la route
Faudrait voir, faut qu'on y goûte
Des méandres au creux des reins
Et tout ira bien là
Le vent nous portera
Een hoop is er gebeurd, misschien wel teveel om hier te vertellen maar ik ga het proberen. Na een maand in het noorden te hebben gewoond en vier weken taallessen in bahasa Indonesia heb ik een heus diploma. Op het diploma staat fluent speaker. Nu kan ik jullie vertellen dat dat wel een beetje optimistisch is. Maar inderdaad, ik kan me een beetje redden met de taal. Zolang het allemaal niet te ingewikkeld wordt. Na deze maand ben ik ook verhuist. Het huis waar ik nu woon staat in een kampung midden in de stad. Het huis staat helemaal vol met planten en is ook helemaal open. Dus ik heb wel een dak en muren, maar er zitten ook spleten tussen, gaten met daglicht of half openruimtes, half buiten half binnen. Heerlijk na die kamer zonder ramen. Oh en heel belangrijk, ik heb hier nog geen één kakkerlak gespot…. Wel veel spinnen en muggen, maar gelukkig is mijn bed een soort tent – meets - hemelbed. Daar komen ze dus niet. En gezien ze elkaar opeten laat ik de spinnen maar gewoon zitten. Oja en Fred en George, mijn huisschildpadden.
Tussendoor, vlak na het verhuizen en de taallessen, zijn we een lang weekend weggeweest. Naar Karimunjawa. Dit is een natuurgebied in de oceaan boven Java. Het bestaat uit 1 groot eiland en allemaal kleine eilandjes. Het was een hele reis; een nachtbus, om 4 uur ’s ochtends op de haven staan. Afwachten of er überhaupt een boot ging. Maar om 7 uur ’s ochtends stonden we op de boot. Ik weliswaar met een mega dikke lip (lees minstens 4 keer zo groot, Angeline Jolie was er niks bij), want ja muggen steken blijkbaar ook daar -_- Voor mijn familie leden, ik heb er foto’s van gemaakt misschien kunnen we die bij de verzameling voegen van het oog in Frankrijk. Anyway, we kwamen aan op een super mooi eiland jeeej, vol prachtige strandjes. We hebben gelijk een mooi verlaten strandje opgezocht. De volgende dag snorkelen en met een bootje naar verlaten eilandjes. De dag erna lekker rond scooteren over het eiland. De dag daarna wouden we terug met de boot maar het bleek dat die niet ging. Jammer, helaas moesten we nog een dag op een veel te mooi strand liggen.
Daarna moest ik weer aan de bak. Maar nu een en al research. En dat ging best goed eigenlijk. Ik ben naar de eerste activiteiten van Yasanti (NGO) geweest. Gepraat met de vrouwen die daar les krijgen of meetings hebben. Ondertussen aardig wat interviews afgenomen. Soms is het best heftig als je de verhalen van de vrouwen hoort. Bijna 60 jaar oud, 12 uur per dag werken, een week lang en dan een paar dagen naar huis. Of wanneer een respondent een traantje laat, om haar economische situatie. Dan kan ik zelf ook wel janken. Ze vertellen vele verhalen, gelukkig ook leuke. Voor nu ben ik eigenlijk elke dag wel bezig met interviews uittypen, observaties uittypen, rapporten schrijven, en twee keer per week naar activiteiten van Yasanti gaan.
Pendant que la marée monte
Et que chacun refait ses comptes
J'emmène au creux de mon ombre
Des poussières de toi
Le vent les portera
Tout disparaîtra mais
Le vent nous portera1
-
20 Februari 2015 - 12:05
Oma En Opa H.:
Hallo lieve Nienke.
Hier een reactie van je grootouders. We volgen je op de voet en via atlas en wat we vroeger op school leerden weten je een beetje wat je allemaal ziet. Het is een prachtig land en wd horen van je dat ervan geniet. Jrvader is op de 22ste jarig maar daar kun je niet bij zijn. Maar eben goed we denken aan je. De hartelijke groeten en tot horens of to ziens.
Oma en Opa. H. -
20 Februari 2015 - 12:43
Jacqueline:
Ninooo leuk verhaal! Ik mis je! Veel succes en plezier, liefs! -
20 Februari 2015 - 12:46
Nienke Kloppenburg:
hoi opa en oma! bedankt! ik hoorde dat pap braaf alle foto's doorstuurd :)
en Jacq miss you toooo :) -
20 Februari 2015 - 15:40
Kevin:
Nienke,
Leuk om te horen.. vooral dat van je lip hahahahah hopelijk heb je daar een foto van want ik ben natuurlijk wel nieuwsgierig hahahah..
Goed om te horen dat je het daar naar je zin heb..
P.s hebben ze daar een beetje brandweer ja ???
Groetjes,
Kevin
-
25 Februari 2015 - 16:51
Nienke Kloppenburg:
Kevin ik heb een foto, die is alleen voor familie geschikt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
